در جریان نشست عمومی سالانه سازمان ملل، شورای امنیت می خواهد نشست بزرگی را در مورد وضعیت افغانستان پس از سال 2014 میلادی در 29 سپتامبر در نیویورک برگزار نماید. آنچه که در این نشست بیشتر مورد توجه قرار می گیرد، چشم انداز خروج نیروهای خارجی از افغانستان در سال 2014 و پیش بینی وضعیت افغانستان از جهات مختلف بعد از خروج نیروهای خارجی است.پیش از این برخی از آگاهان سیاسی و استراتژیست ها خروج نظامیان بین المللی را از افغانستان تا پایان سال 2014 میلادی پیش از وقت خوانده اند و نسبت به بدتر شدن وضعیت امنیتی و اقتصادی کشورما پس از این زمان ابراز نگرانی کرده بودند. اما آنچه بیشتر برای جامعه جهانی مهم است توانایی های نیروهای مسلح افغانستان است که در صورت خروج نیروهای ناتو بتوانند در برابر تروریسم به مقاومت دست بزنند و توانایی های لازم را برای دفاع از کشور بدست آورده باشد.
با توجه به این موضوع است که مقامات نظامی افغانستان تاکید دارد که باید نیروهای مسلح افغانستان به سرعت تقویت گردد تا طی سال های باقی مانده بتوانند به تجهیزات کامل دست پیداکنند و هم بتوانند تجربیات خوب نظامی را در عرصه های دفاعی بدست آورند. اما این که به این هدف چگونه باید رسید و براساس کدام معیارها باید اردوی ملی تجهیز گردد و تا چه اندازه اعتماد در داخل نیروهای مسلح کشور وجود دارد و تا چه اندازه مربیان خارجی هنگام آموزش به نیروهای افغان اعتماد می کنند، سئوالی است که واقعا پاسخ روشنی ندارد.
حال با همه این چالش هایی که نیروهای مسلح افغانستان در پیش رو دارد اکنون وزارت دفاع افغانستان اعلام کرده است که این وزارتخانه در نظر دارد تعداد نیروهای کماندوی خود را تا سال ۲۰۱۴ میلادی به بیش از ده هزار نفر افزایش دهد.
البته در هرکشوری نیروهای کماندویی بدنه اصلی نیروهای مسلح یک کشور را تشکیل می دهد، این نیروها با دیدن آموزش های سخت و دشوار در سخت ترین عملیات های نظامی شرکت می کنند و و نیروهای دشمن را در سخت ترین عملیات ها از پای در می آورند.
اما در افغانستان ضرورت تشکیل و تقویت نیروهای کماندویی از همه بیشتر ضرورت و نیاز است، زیرا اولا که افغانستان یک کشور کوهستانی است و در مناطق کوهستانی بهترین کاربرد نظامی را نیروهای کماندویی دارند، معمولا نیروهای مسلح هرکشور کوهستانی شکل و شمایل کماندویی دارد، این نیروها در عین حالی که کم است اما از توانایی کیفی بالایی برخور دار است و با سرعت و تحرکی که دارند، می توانند در برابر نیروهای مهاجم پیروز گردد.
، افغانستان کشوری است که در طول تاریخ خود هیچگاه بدون شورش و اشوب های مسلحانه نبوده است از جنگهای قبیله ای گرفته تا جنگ های داخلی و نبردهای منظم در کشورما رخ داده است و اگر در کشور ما جلو شورشها گرفته شود باید نیروهای اردوی ملی از تحرکات سریع نظامی برخور دار باشد و این تحرک را نیروهای کماندویی دارد.
دوم این که شیوه ای را که طالبان و دیگر شبه نظامیان مسلح در افغانستان در پیش گرفته است، بیشتر چریکی و انتحاری است، در برابر نیروهای چریکی که نبرد های نامنظم را در پیش می گیرند، تنها پاسخی که می توان در برابر چنین خشونت ها داد، نیروهای کماندویی است.
به هرحال در افغانستان چهار سالی می شود که با تشکیل جدید اردوی ملی نیروهای کماندویی نیز در داخل اردو فعال گردیده است و اکنون حدود هشت هزار نفر در این بخش مشغول انجام وظایف نظامی خود هستند و براساس برنامه ای که وزارت دفاع کشور دارد این نیروها طی سه سال اخیر باید به ده هزار نیرو کماندویی بالغ گردد.
هرچند وزارت دفاع می گوید که نیروهای کماندویی کشور رشد چشم گیری یافته است، با توجه وضعیتی که اردوی ملی در شرایط فعلی دارد باید گفت که اگر نیروهای کماندویی کشور به رشد و توانایی قابل قبولی برسد و از تاکتیک های نظامی مدرن امروز برخور دار گردد و ازتجهیزات کماندویی برخور دار باشد، راه درازی در پیش است.
اما تردید وجود ندارد که دوسه سال اخیر نیروهای کماندویی اردوی ملی در سخت ترین عملیات های نظامی در کنار نیروهای خارجی شرکت کرده اند و از تجربیات نسبی نبردهای نا منظم و منظم برخور دار شده اند، یکی از مهم ترین دستآوردهای نظامی نیروهای کماندویی کشور در یکی از بزرگترین عملیات های اردوی ملی طی دو هفته اخیر در ولایت نورستان انجام شد، عملیات ازاد سازی چند ولسوالی در نورستان در منطقه صعب العبور کوهستانی و چیرگی برطالبان در واقع اولین عملیات گسترده و نیمه منظم نیروهای کماندویی طی سال جاری در مناطق جنوب شرق کشور بود و در این عملیات توانستند بیش از 60 نفر از طالبان را از پای در آورند.
اما این بدان معنا نیست که نیروهای کماندویی کشور می توانند به تنهایی از پس تمامی عملیات های نظامی و شورش ها و خشونت ها برآیند، هنوز هم این نیروها نیاز اساسی به آموزش و تقویت تاکتیک ها و مهارت های نظامی دارد و باید از آموزش وتجهیزات لازم برخور دار گردد.
دوره آموزشی این نیروها اندک است و باید دایم در حال فراگیری مهارت های نظامی باشند، اما نیروهای کماندویی کشور فقط زمانی آموزش های شان مرور می شود که آنها را برای یک جنگ و عملیات نظامی اعزام می کنند، براساس گفته وزارت دفاع این نیروها پیش از آنکه عملا به صحنه نبرد فرستاده شوند، سه هفته از سوی مربیان آمریکایی، فرانسوی، کانادایی و عربی آموزش نظامی می بینند.
طبیعی است که این مدت زمان برای آموزش آنهم برای یک نیروی کماندویی که مسئولیت سخت ترین نبردهای نظامی را بردوش دارد، کافی نیست. قوماندان واحد کماندویی کشورمی گوید، نیروهای کماندو از میان نخبه ترین نظامیان افغان که از توان بدنی و سواد کافی برخوردار باشند، انتخاب می شوند، این ویژگی ضرورت اساسی و اصلی نیروهای کماندویی است، اما آنچه که در این میان لازم است آموزش ها و مهارت های مدرن و پیشرفته کماندویی است که باید نیروهای یادشده در افغانستان بیاموزند، اما با توجه به هراسی که برای مربیان خارجی از حملات انتحاری و تروریستی هنگام آموزش وجود دارد، آنان آموزش های لازم را با خیال آسوده و در مدت طولانی نمی توانند به کماندوهای افغان بدهند و به همین دلیل سبب ضعف و ناتوانی این نیروها می گردد.
به همین دلیل با وجود خوش‌بینی مقامات نظامی افغانستان و ناتو به موفقیت برنامه های آموزش نیروهای مسلح افغانستان و به خصوص نیروهای کماندویی، کارشناسان امور نظامی نگران هستند که افغانستان تا حدود سه سال دیگر با وجود تهدید های طالبان و القاعده به حد کافی آماده پذیرفتن مسئولیت های امنیتی نباشد و نیروهای مسلح کشور و به خصوص نیروهای کماندویی نتوانند در برابر هجوم سیل اسای حملات طالبان مقاومت نمایند.
منبع :روزنامه افغانستان
